Dzieci kreatywnie

Kiedy dzieci zadają dziesięć pytań na minutę nieraz mamy ochotę wsadzić korki w uszy i czekać nieubłaganie na chwilę ciszy. Największe gaduły potrafią torpedować pytaniami tak często, że człowiek nie nadąża z zebraniem myśli do udzielenia odpowiedzi. Pytania są różne, zwykłe, dziwne, zaskakujące albo nielogiczne:) Cała paleta i gama różnorodnych tematów. Na niektóre z nich często sami nie znamy odpowiedzi. I wtedy chwała Google, za to, że jest.

Niektóre z pytań są zabawne, inne krępujące. Pojawiają się w najmniej oczekiwanych momentach i nieraz wprowadzają rodziców w zakłopotanie.

Dzieci są bezkompromisowe i szczere do bólu. I tak pojawiają się pytania typu:

Dlaczego ten Pan jest grupy?
Dlaczego mama ma obwisłą skórę?
Dlaczego dziadek brzydko pachnie?
Dlaczego pupa jest wystająca?
Dlaczego trzeba pracować?
Dlaczego widzimy księżyc?
Dlaczego swędzi mnie nos?

Wiem, że moglibyście podać milion interesujących pytań, które zadały Wasze dzieci:)

I jak tu ich nie kochać?

Gdyby nagle w domu zapadła zupełna cisza, można by od niej zwariować:)

Drodzy rodzice, trzeba być dumnym z tego, że dzieci zadają pytania. Jest to oznaką ich inteligencji. Każde pytanie wymaga myślenia. Jeśli zostało zadane, oznacza to, że w mózgu zachodzi proces myślowy.

Zdolne dziecko nie boi się pytać. Widzi to, co inni, ale prowokuje go to, do zadania pytania, które wymaga myślenia.

Nie powinniśmy hamować dzieci w swobodzie zadawania pytań i konsekwentnie na nie odpowiadać. Uzyskane odpowiedzi dadzą im podstawę połączenia ich w nowy i interesujący sposób.

I choć wiem, że czasem bywa to trudne, zawsze trzeba pamiętać, że w ten sposób pomagamy im się rozwijać.

Jeśli Wasze dzieci zadają pytania inne niż wszyscy, widzą różne rzeczy inaczej niż inni, postrzegają przedmioty nieszablonowo i potrafią przypisać im cechy, na które nikt inny by nie wpadł, to bardzo dobrze!

To drzemiący w nich geniusz, który chce pokazać się światu!

Oczywiście są dzieci mniej przebojowe, wstydliwe bądź też lekko zamknięte w sobie. Nie świadczy to jednak o braku inteligencji, czy braku zdolności. Są po prostu innego usposobienia, lecz absolutnie nie wyklucza to procesu myślowego, który zachodzi w ich głowach.

Do ośmielenia dziecka w zadawaniu pytań można wykorzystać prostą zabawę.

Moja propozycja to „Pytajka”.

Do zabawy potrzebne będą kartki i coś do pisania.

Na jednej z kartek zapisujemy dowolną myśl lub pomysł dziecka. Na pozostałych wpisujemy pytania, na które dziecko powinno spróbować odpowiedzieć. Pytania powinny być ogólne i otwarte. Nie powinny sugerować odpowiedzi, lecz dawać nieskończoną możliwość rozwiązań. Żadna z odpowiedzi nie powinna być poddawana krytyce. Zabawa powinna przebiegać z humorem i dawać dziecku poczucie swobody.

Wspólna zabawa w „Pytajkę” może być nie tylko mile spędzonym czasem, ale też świetną nauką dla dziecka:)

Jeżeli macie ochotę skorzystać z gotowego zestawu, pobierzcie go klikając na poniższy obrazek. Zachęcam jednak do samodzielnego tworzenia pytań, gdyż jest to doskonałe ćwiczenie rozciągające umysł.